dinsdag 29 april 2014

Houden we het droog?

Als Nederlanders praten we graag over het weer..  dus als doorgewinterde Hollanders denken we bij zo'n titel direct aan het weer. Maar niets is minder waar, want we hebben een pup in huis, en tja dan vraag je jezelf ook wel eens af...
 
2 weken geleden hebben we Jake & Passion opgehaald in Hamburg. Lisa was zo lief om ons tegemoed te komen rijden met de tweeling en hun mams in de auto. Zonder het af te spreken had ik hetzelfde idee gehad, want Shanti was als Oma ingepland om de pups op de reis te begeleiden als stabiele factor in de auto. Héérlijk als een fokker dezelfde ideeën heeft! Beide pups zijn dan ook volkomen zonder stress de 10uur reistijd doorgekomen en maakten een fitte vrolijke entree in Nederland.
 
Passion maakte al gauw vrienden met haar nieuwe Nederlandse familie, en opvallend genoeg zoekt ze steeds haar papa op. Nee, honden zien geen enkel verband tussen een dekking (medio december) en een klein opdringerig pupje wat in April de roedel komt opschudden... Maar het is wel leuk om te zien dat papa en dochter een 'klik' hebben. Ook Jake heeft zijn soulmate gevonden in zijn oom/neef Joe, en Anita loopt al dagen met een smile van oor-tot-oor rond... Het "vriendje-voor-Joe" is na 2 jaar wachten nu eindelijk een feit.. en Joe is blij met z'n vriendje!
 
En dan heb je een pup in huis, en moet opeens weer alles op uur en tijd gepland worden. Eten, slapen, plassen etc. Het slapen is geen probleem, ze slaapt als een roosje; de hele nacht door... ik maak haar om half 8 wakker. Braaf pupje!  Maar dat plassen is nog wel ff een issue, aangezien ik niet zo stipt ben...
Ik moest de eerste dagen ook gewoon werken, al was ik dan wel thuis aan het werk. Passion had een 'perfecte match' met mijn vergaderingen, die doorgaans via een conference call plaatsvinden. Dat is makkelijk, want dat kan dus ook vanuit huis.. maar het blijft wel werk en vraagt wel aandacht. (het lijkt bijna op werken..) De match tussen Passion en de calls zat 'm met name in timing;
Op het moment dat ik net in een zware discussie over oplevering van een project verkeer, zie ik 2 meter naast me kleine Passion wakker worden.
Elke puppy eigenaar weet wat dit betekend...
De discussie gaat door en ik probeer me even stil te houden, in de hoop dat mijn Poolse collega nog wel even door blijft praten...
Passion gaapt, en loopt een rondje.
Ik hoor de discussie, en kijk naar mijn pupje... ik maak de afweging of ik 2 minuten afstand kan nemen van de vergadering om Passion snel naar buiten te laten. Ik klik op de "mute button" maar hoor plots mijn naam met een vraag. "Hello, Inge? Inge... what do you think of this proposal?'
Passion draait een kleiner rondje en  ja hoor...
Ik klik weer op de 'unmute' button en geef mijn input op het voorstel, kijk met een schuin oog nog eens naar mijn puppy...
... Passion heeft een mooi plekje gevonden en zit midden in mijn huiskamer op haar gemak te kakken. 
Ik mag daarna nog zeker 15 minuten in de stank zitten, voordat mijn conference call afgelopen is en ik het kan opruimen. Ik zag wel kans om de tuindeuren open te zetten en Passion heeft nu dikke pret in de tuin.
 
Ze is een heerlijk vrolijke pup en past zich snel aan. Ze heeft een méér dan gezonde eetlust, die ze vooral niet van haar papa heeft meegekregen. Wat een verademing om een kleine vreetbeer in huis te hebben! Maar ook wel weer ff opletten dat ze alléén haar eigen bakje leeg eet. Als het aan haar ligt dan gaat ze samen met Oma Shanti na het ontbijt & diner alle lege bakken langs om te checken of er nog wat te vreten valt.
Meestal gaat alles wel goed, maar soms.. als het wat hectisch is  (om 8uur eerste overleg, werklui komen schutting plaatsen, en honden moeten nog eten) dan gaat er wel 'ns wat fout. Ik hoor wat rammelen in het hondenhuis... tel de honden die buiten zijn en realiseer me dat er natuurlijk 1 Knäckerbrödje binnen loopt. De conference call gaat op mute, ik ren naar het hondenhuis en zie ik nog net een glimp van Passion terwijl ze papa z'n bak heeft leeggevreten...  De rest van de dag wordt dus een balansdagje voor de ukkepuk.
 
Ook de camper is tijdens haar socialisatie periode al goed ingeprent. No problem! Ze hopt de camper in-en-uit alsof ze er al jaren woont, ze weet waar ze slaapt en tijdens het rijden ligt ze bij Babs achterin of zoekt papa Dwayne en ome Vincent op om een stabiel plekje in te nemen.
 
Perfecte pup dus: makkelijk, lief, speels, ondeugend. Beetje afwachtend en overweegt/ observeert alles voordat ze het gaat ontdekken... net als haar papa. Groeit als kool -jaja, ze zet er een kilo per week bij... Maar nou dat zindelijk maken nog. Ik maar daar nooit zo'n punt van, en zeker in de zomer vindt dat z'n weg wel... Maar dit kleine draakje heeft wel heel bijzondere ideeën. (dat moet wel Deens zijn, toch?)
Zelfs met tuindeuren open presteert ze het om binnen te plassen. En het is best wel genant als puppy visite (ook dat start nu op voor het aankomend nest) de 'kraamkamer' te zien krijgt, en ik me eerst moet verontschuldigen vanwege de verscheurde kartonnen doos en een dikke drol voor de vitrine kast. (Dank je Passion... ik wist niet dat je deze deur ook al open had gekregen..)
Ach ja, that's life. Maar vandaag was ik de hele dag sneller dan zij! Als ze wakker werd, sprong ik op en zette ik haar buiten. Na de middagmaaltijd, hadden we genoeg tijd om rustig te kakken in de tuin... en zelfs tijdens een conference call vanmiddag heb ik geroepen: "ff wachte mannen, mijn puppy moet NU naar buiten!"
Dus jaaaaaa... het is de hele dag al gelukt.. houden we het de rest van de dag (en morgen) ook droog?
 

vrijdag 11 april 2014

Passion

't is ff wennen... en wat onwerkelijk. Hoe ging dat ook alweer?
Het is -op een paar weken na- exact 26 jaar geleden dat ik het voor het eerst en het laatst deed. Ik heb er telkens bij elk nest wel mee te maken, vanuit mijn rol als fokker.. dus vreemd is het niet. Maar nu sta ik plotseling in de rol van "puppy koper"!
Natuurlijk heb ik een fokker uitgezocht die me perfect begeleid, maar het is wel lastig om -met alle wetenschap die ik in huis heb- zomaar op een ander te vertrouwen. Dat is geen wantrouwen naar de fokker, zeker niet! Maar het heeft meer te maken met mijn attitude om altijd 'in controll' te willen zijn. Ik ken het rollenspel en weet dat ik nu blindelings moet vertrouwen op de persoon die me een pupje verkoopt. Jajajaja... ik weet het. De puppy eigenaren van een Youandi OES hadden dat ook in mij. En ééns te meer waardeer ik dat blindelings vertrouwen van al die eigenaren. :-)
 
Maar, na 28 jaar is het héél raar om een pupje uit te moeten zoeken. 26 jaar lang, en veel honden -nee ik wil ze niet tellen... maar het starte toen bij Max die ik in een uurtje moest uitkiezen uit een nest, medio 1988 en daarna ging het anders t/m Dwayne in 2011. Bij allemaal kon ik  meegroeien in het idee, de vader en moeder werden bewust gekozen, na geboorte rustig selecteren, vervolgens mijn gevoel en verstand op elkaar afstemmen, wennen aan het idee en zorgvuldig afwegen...waarna het een vanzelfsprekende stap was dat  Balou, Raggles, Muffin, Bo-Ghy, Coco, Babs, Shanti, Vince, Chanel, Pooh, en Dwayne zouden blijven... Ja en zelfs Bonny, Emme en Lotte kwamen op een andere manier mijn leven binnenzeilen om positie in te nemen en nooit meer weg te gaan.
 
Dus, nu anno 2014 stond ik voor de keuze om een pupje uit te zoeken.
Toen Mary hier in december enkele dagen verbleef besefte ik al dat ze een 'hond naar mij  hart was'. Een OES zoals ik een OES graag zie, met het karakter en de juiste proporties die een OES moet hebben.
Ze werd toen gedekt door Dwayne, en 9 weken later werden er 4 fantastische pups geboren! Vriendin Anita had al langer laten weten dat ze wachtte op een zoon van Dwayne en bij mij bleef het kriebelen. Ik moest de pups eerst zien om te weten of de klik er was. Dat is een gevoel wat ik ook bij  mijn eigen nesten heb, en daarom reden we samen vlak na de geboorte naar Denemarken: op puppy bezoek!
De klik was er direct voor Anita & Jake, en voor mij ook mét de voorkeur voor één van de dames. Maar.. niks overhaasten en we zouden wachten met het besluit. De keuze  zou toch niet eerder worden gemaakt voordat ze 6 weken waren. Gelukkig zaten de fokker en ik hiermee helemaal op dezelfde lijn, dus zouden we weer komen als ze de juiste leeftijd hadden.
 
Enfin, het bezoek 5 weken later was wederom een succes en het besluit wat wekenlang als een ballast had gevoeld bleek toch heel natuurlijk en vlot te verlopen... en mijn eerste voorkeur was nog steeds mijn eerste keus. Uiteraard kon ik de pups samen met de fokker open en eerlijk bespreken, en hebben we onze meningen gedeeld. Ook na deze open en eerlijke uitwisseling bleef ik bij mijn besluit.
Zondag gaan we ze ophalen... broer en zus: Jake & Passion!!
 
Passion gaat onze roedel aanvullen... want tja, 7 is toch een mooi volmaakt getal?
 
En nu moet ik nog eens kritisch gaan bedenken wat het ook alweer inhoud om een pupje zo in huis te halen... dat is wel weer ff wennen! Ze zal me moeten leren kennen, kennismaken met de 6-pack, en onze hele situatie hier.. dat is toch wel ff anders dan wanneer een pupje 'blijft' uit een nest wat hier geboren is.
Maar...Ik weet zeker dat Passion het hier harstikke leuk gaat vinden!