Een wát? Nou gewoon, een Babsebed. Een nieuw Babsebed welteverstaan, oftewel een nieuw bed voor onze Babs. Is dat nou de moeite van een blog schrijven waard zou je denken. Tja, normaal niet maar aangezien Babs niet normaal is gaat dit dus ook 'op z'n Babs' (quote dierenarts: bij Babs is de wet van logica niet van toepassing, en ze tart alle natuurwetten... niks gaat normaal bij haar)
Na 7 weken puppy terror vond ik het een applausje waard zoals Babs zich tijdens deze invasie staande hield. Ze is immers elf-én-een-half- jaar oud, ziet slecht door haar handicap, en heeft pups nooit zo tof gevonden. Zeker als ze door elkaar gaan rennen en/of in haar baard of staart willen hangen is Babs not amused. Tja, ook ik maak me schuldig aan enige vorm van antropomorfisme (= het toekennen van menselijke eigenschappen aan dieren) dus vond ik dat ik Babs moest compenseren voor het gebrek aan knuffels en zou haar verwennen met een mooi nieuw bed. Want, alleen Babs heeft het privelege van een eigen privé bed in de huiskamer. Alle anderen zoeken ergens een plekje op de grond, of op de bank- als daar plek vrij is. Nu is Babs haar bed allang versleten, en de vetbedden uit de kennels die nu dienst doen, passen niet echt in de kamer. Dus, tijd voor een nieuw bed!
Enfin, zo gezegd zo gedaan: op de show in Luxemburg alle shops langsgeweest op zoek naar een mooi, nieuw, luxe Babsebed. Helaas zonder succes. De bedden en manden waren ófwel maatje Fifi, danwel pimpelpaars met groene stippen. Dus niet iets wat ik in mijn huiskamer wil hebben. En als ik het niet mooi vind, zal Babs er vast ook niet lekker op slapen. Toch?
Via internet vond ik dan eindelijk een mooi kussen, wat zowel voor Babs als mijn interieur een perfecte match zou zijn. Klikkerdeklik, Ideal->check, tancode->check, klikkerdeklik en ja hoor, 2 dagen later werd een grote zware doos door de buurman gebracht. (pakjes worden trouw door mijn buren aangenomen als ik niet thuis ben) ik pakte de doos uit, maakte een vreugde dansje, want dit kussen was nog mooier dan op het plaatje. "Kijk eens Babs! Wat een mooi Babsebed!!!"
Poging 1:
Babs stapte op het bed, verzwikte zich bijna en verloor haar evenwicht op dit mooie dikke kussen en stapte eraf. Binnen 3 seconden was het oordeel geveld; Dit kussen had de Babstest niet doorstaan. Enfin, na een avond pushen, wijzen, af-zit-blijf- commando's.... had Babs me duidelijk laten weten dat dit kussen drie-keer-niks was, en maar gauw ergens moest opbergen waar de zon niet schijnt. Dit hield ze 2 dagen vol waarbij ze pontificaal midden in de kamer ging liggen slapen, waarbij ze met veel theater de spagaat toonde als ze op wilde staan op de houten vloer. Och gèrum onze Babs.
Poging 3: Op de show in Goes weer kijken naar een ander bed. Vooral niet te hoog, niet te dik, niet te zacht maar wel lekker warm en comfortabel. En graag een beetje toonbaar zodat het in mijn huiskamer past. Al snel had ik een mooi bed gevonden, en kocht er maar meteen 2 ivm kwantum-voordeel zodat er ook één in de camper kon blijven. Een heerlijk dik gevuld, dubbel vetbed... niks bijzonders eigenlijk. Na aankoop konden we meteen in de camper testen, en het leek erop dat Babs het bed wel oke vond. Na een half uurtje was ze eens gaan verliggen, maakte het ze zichzelf gemakkelijk en vervolgens lag ze languit en heerlijk diep te snurken. pfffff wat een opluchting!
Mission accomplished. 1 bed in de camper, en inmiddels dus ook 1 binnen in de kamer. Babs in haar nopjes, en Inge blij. Het andere bed ligt nu nog wel in de kamer, en ik wacht vol spanning af of één van de andere honden erop wil gaan liggen..... 'trusten!
