Edwin Evers begon er vorig jaar al de draak me te steken, en ik volg hem vlekkeloos op; hij deed de "singing wisssss ze stars.." En ik kook met ze. Althans, ik kook met mijn eigen sterren uiteraard.
Zo op de vooravond van kerst ben ik ook weer drukdrukdruk... niet met de laptop en telefoon voor het werk, nee deze keer voor onze privé doeleinden.. in een poging sociaal te zijn en wat quality time met family door te brengen.
Het gebrek aan familiair emathie staat centraal, en zo kostte het enige moeite binnen de family om een eenduidig en simultaan kerstdiner te organiseren. Maar, eind goed al goed, na wat heen en weer mailen is de organisatie rond. 2 personen doen alles, en de rest komt vreten (zolang er maar geen exotische gerechten op het menu staan, want wat de boer niet kent...) Iedereen tevreden, en we kunnen starten.
Ik vraag me wel eens af of dit nu "doorsnee Nederlands" is.. of toch typisch mijn familie. In het het laatste geval verschuil ik me maar snel achter het feit dat eigenlijk elke familie wel een 'eigenaardigheidje' heeft, en dat slechts weinigen erover praten.
Maar goed, ik dwaal af... terug naar mijn Koeking wisss my stars.
Ik heb beloofd om voor de hapjes (tapas enzo..) te zorgen, tijdens de borrel. Tevens maak ik het desert: Dat wordt uiteraard Meringue! (en ja, dat hoort men met een hoofdletter te spellen... want dat is immers de naam van onze Pooh) :-)
Met het voltallig OES-supporters team aan mijn voeten bladerde ik tijdens de voorbereidingen de kookboeken door. Vincent had al gauw door dat ik nu helemáál niet naar een beeldscherm zat te kijken- dus vond hij dat 'ie mijn aandacht nu zonder pardon kon overrulen- en legde zijn grote kop midden in het Jamie Oliver kookboek, om een knuffel op te eisen.
Vandaag dus druk in de weer om de boodschappen te halen... en bij thuiskomst werden alle tassen uiteraard uitvoerig gecontroleerd op 'OES-eetbare producten'. Gelukkig was ik net op tijd binnen met het laatste doosje wijn, om de franse kaas en chorizo worst uit de bek van Vincent en Chanel te redden. (misschien had ik toch beter éérst de doosjes wijn, en pas als láátste de kaas en chorizo uit de auto gehaald? = lesson learned.)
En dan vanavond het klapstuk... samen koken. Met 6 OES in de keuken is het altijd gezellig. Nu is mijn keuken erop ontworpen dat er 6 honden + Inge kunnen leven (echt waar, made by harold lenssen) Maar toch moet ik nu zeggen dat de hink-stap-sprong over Vincent-Shanti-Dwayne van kookplaat naar gootsteen me na vijf keer me toch parten gaat spelen. Ze liggen allemaal strategisch... zo vangt de één een stuk chorizo worst wat tijdens het snijden van de aanrecht valt (heeft Vince toch nog z'n buit binnen) en de ander vangt een verdwaalde garnaal tijdens het spoelen. Nou ja en als we dan toch bezig zijn... dan mag Babs de kom met feta kaas uitlikken... en als ik even niet kijk jat Pooh een gemarineerde mossel in knoflook dressing...( ..Vind-ze-lekker..) jaja. En als ik dan even viceversa van gootsteen naar kookplaat wil stappen, breek ik bijna mijn nek... want natuuuuurlijk ligt daar een hond verdekt opgesteld... pffff Ja, je zou denken dat ik dat inmiddels wel zou weten, maar toch... ben ik elke keer weer verrast en struikel ik zo de keuken door!
Dergelijke kooktaferelen vinden wekelijks plaats als we de honden-groenten-prut maken, die de honden dagelijks bij hun avondmaaltijd krijgen. Maar zo op kerstavond ruikt alles toch nét ff anders...veeeel lekkerder..en liggen er 6 Boppers nét ff dichterbij de aanrecht te wachten op lekkere hapjes.
Je weet immers maar nooit wat er naar beneden valt! Daarom vind ik dat we de eerste prijs verdienen in "Koeking wiss ze stars.. "
U gaat toch wel sms'en op ons? ..dan worden we zéker de winnaars! :-)
U gaat toch wel sms'en op ons? ..dan worden we zéker de winnaars! :-)
