Reality

Na de dagen van 'easy going business en boswandelen' staan we weer met 2 voeten op de grond... real life goes on.

We staan stil bij het afscheid van Harley. Hij was dan misschien wel geen Youandi, maar woonde wel bij dierbare vrienden met Youandi bopper(s) en had een speciaal plekje in m'n hart. Als een hond op 6 jaar overlijdt aan een aangeboren/ erfelijke afwijking dan zet het me weer even stevig op de grond. Dít is de verantwoordelijkheid die wij als fokkers hebben; gezonde honden fokken. Ik maak nu weer van dichtbij mee hoeveel verdriet het doet als een hond te jong komt te overlijden... en het sterkt me in mijn overtuiging om mijn selectie van ouderdieren te laten bepalen door gezondheid en karakter. Hoeveel gezinnen zitten er op een 'kampioen' te wachten? Wat doen 'kampioenen' voor onze populatie Old English Sheepdogs?

Na de weken van rust is ook mijn werk nu weer in volle gang en leef ik me heerlijk uit in projects, governances en meetings. (sorry, ik werk in een Global Company... dus alles in het Engels)

Afgelopen week was extra hectisch en ik merk aan de honden dat ze moeten inleveren. Zeker na de relaxte periode is het nu even wennen dat ik dagelijks (te)veel uur van huis ben voor werk.  Best lastig, want ik vind het héérlijk om me in mijn werk vast te bijten en resultaten te boeken met de transitie teams... aan de andere kant wil dat zeggen dat ik regelmatig in Utrecht en Eindhoven op kantoor moet zijn. Maar het gevolg is dat we weinig tijd hebben voor boswandelingen... want 'smorgens ben ik druk met mail, reports en conference calls. En als ik thuiskom na een middag op kantoor... is het alweer donker.

Dit resulteert dan in het feit dat Pooh en Dwayne elke avond door de kamer lopen te kwallen, spelen en springen. Ze hebben de grootste pret en dit gaat gepaard met veel kabaal op het moment dat ik moe en uitgeteld op de bank neerstort.

Gelukkig kunnen die 2 junioren elkaar dus prima vermaken, terwijl Babs tevreden voor de verwarming op haar bedje snurkt, Vincent bij mij op schoot klimt voor een innige knuffel, Chanel naast me op de bank neervlijdt en Shanti zich daartussen in propt voor een knuffel.

Nu breekt het weekend aan, en staat er weer genoeg honds-vermaak op de planning; Vincent en Shanti staan gepland voor 'regulier onderhoud', morgen komt Anita met Joe en zondag komt Pascalle met Pastou. En natuuuurlijk gaan we lekker naar het bos of naar de Maasduinen, net als vorig week. (zie foto's frontpage)
Leuk leuk leuk.... allemaal gezellig. En het weekend zal zo wel weer voorbij vliegen!