Ik ben altijd wel te porren voor wat gekkigheid. Je moet toch wat te lachen hebben! En mijn motto is nog altijd 'life is what you make it'... oftewel, het leven is een feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen. Vandaag was weer zo'n moment dat iemand me vertelde 'jij bent écht gek'. Nou ja, ahum.. ik prefereer de term 'prettig gestoord'.
Toen ik een puber was heb ik mijn moeder tot wanhoop gedreven als ik wéér een paar gaten in mijn oor had laten schieten en de meest extravagante oorbellen droeg tot hoog in de oorschelp. (jaja, in deze eeuw zie je dat al wat vaker... maar geloof me, voor mijn moeder was dit destijds shocking) Ik leek wel een kerstboom vertelde ze me, en 'hoe moet dat nu als je later moet gaan solliciteren?'
Enfin, mijn moeder wende aan mijn ontelbare oorbellen en met dat solliciteren is het uiteindelijk dus ook wel goed gekomen. De oorbellen verdwenen na verloop van tijd en de 'kerstboom' veranderde daarmee volgens mijn broers in een 'vergiet'. Nu, meer dan 25 jaar later moet ik daar weer aan denken als ik aan mijn manicure vraag... 'kan jij ook honden pootjes op mijn nagels schilderen?"
Na een flinke lach stuip en wat geschets zijn we het samen eens en zullen er op mijn lange nagels honden pootjes geschilderd worden. Ik ben apetrots op mijn nagels. Na 35 jaar nagelbijten heb ik een manier gevonden om van deze vreselijke gewoonte af te komen, en ik heb nu dus geen afgevreten vingers meer. Nee, Inge heeft keurige lange nagels... maar wel mét hondenpootjes!
Tja, en dan hield Muffin me de afgelopen week zo ongeveer 24 uur per dag wel bezig. Het lymfe oedeem hield maar aan, maar kwam gelukkig steeds wel de wond uitgelopen. Soms lag er zo'n plas op de grond waar ze had geslapen, dat ik rook of het toch geen urine was. Zo veel vocht verloor ze. Angst, wanhoop en overleg met de dierenarts. Doorgaan, schoon houden en vólhouden.
Door al het vocht verweekte haar huid en zijn er meer hechtingen los gegaan. Ze heeft inmiddels een open wond van +/- 4 cm in haar buik. Als ze gaat zitten hoor ik de lucht uit haar buik puffen... Volhouden, en schoon houden.
Mijn mega-rots-in-de-branding is Muffin; ze is vrolijk, levendig en nog steeds boos dat ze niet mag voetballen of naar het bos gaat. Ze gaat keurig voor me liggen als ik zeg; 'kom MufMuf, effe schoonmaken' en laat mij vervolgens zonder stress haar wond verzorgen.
Waar zouden we zijn zonder google? Hoe deden we dat vroeger? Nu blijf ik op internet maar zoeken en lezen over het verloop van dergelijke complicaties en mogelijke behandelingen en oplossingen. Uiteraard praat ik ook met vrienden en collega- fokkers en iedereen denkt mee en duimt mee.
Muffin staat nu op vers vlees voeding (ze vreet 1,5 kilo vlees per dag!) om haar vochtbalans te verbeteren en ze krijgt de beste zalm olie in overdosis om mbv omega-3 vetten haar bloed- en lymfe vaten beter/sneller te laten herstellen.
Zo kreeg ik al de tip over honing zalf, en onlangs zelfs het advies om pure honing op de wond te smeren. Dus, ook dit eerst gegoogled en mijn mond viel open over wat ik las (ik ben altijd al een enthousiasteling op gebied van homeopathie geweest, maar dit gaat nog verder..) Na enige aarzeling heb ik het 2e paasdag dan toch gedaan. De pot zelfgemaakte honing van Ada uit de kast gepakt, en ik heb Muffin haar open wond er mee volgesmeerd. De gevolgen zijn niet te beschrijven... 4 uur later zag ik al duidelijk verbetering van de huid en minder vocht! Dinsdag meteen de 50% honing zalf met aloe vera gehaald (is wat verzachtender dan de pure honing) en daar smeer ik haar wond nu 4x daags mee in.
Haar lymfen worden nu wat rustiger, dus er komt al veel minder vocht uit de wond. De huid rondom de wond is niet meer verweekt (door de honing) en de resterende hechtingen houden het dus prima. De hechtingen op haar dijbeen heb ik afgelopen maandag verwijderd en dit is mooi genezen. Morgen ga ik de hechtingen in haar lies eruit halen. De buik hechtingen zullen nog wat langer blijven zitten.
De wond ziet er nu rustig uit en morgen zal zelfs -op advies van de dierenarts- de antibiotica gestopt worden. Inmiddels heb ik een mega voorraad honing zalf ingeslagen, want zolang de huid nog open is moet ik door blijven zalven.
De wond ziet er nu rustig uit en morgen zal zelfs -op advies van de dierenarts- de antibiotica gestopt worden. Inmiddels heb ik een mega voorraad honing zalf ingeslagen, want zolang de huid nog open is moet ik door blijven zalven.
Doordat de lymfen nu rustiger worden, zijn we ook weer rustig aan gaan wandelen. Ik merk dat Muffin weinig conditie meer heeft, dus we wandelen elke dag een blokje om van 20 minuten. Ze geniet ervan om weer mee te mogen (en ik ook) en we gaan proberen snel wat op te bouwen want de vakantie komt eraan!
Over 2 weken vertrekken we richting het zuiden en ik heb al geweldige bergwandelingen door almen, langs beekjes en watervallen voor ons uitgestippeld :-)
