zondag 21 februari 2010

Bopper Mobiel

We hebben hem... Hij staat op de speelplaats, en ohhhh wat ben ik blij en trots. De Bopper mobiel is nu echt een feit. Hij is van mij.. en er is een wens in vervulling gegaan. Tijdens de zoektocht naar een camper die aan al mijn eisen moest voldoen, stuitte ik -eigenlijk een beetje bij toeval- op dit exemplaar. Bij het binnen komen hadden we een "walk-'n-fridge" effect... whoehaaaaaaa... dit is um!!!
Enfin, na wat voor en tegenspoed, staat hij nu dan echt op mijn speelplaats. Ik krijg de glimlach niet van mijn gezicht, en de boppers vinden hem hélemaal geweldig!
Uiteraard kennen we in de omgeving van buren, vrienden en hondenvolk 2 soorten reacties: de één vindt het geweldig en is blij voor mij. De anderen vragen zich slechts af "waar doet ze het van?". Nu hoop ik dat de laatste groep het antwoord nooit zal raden, zodat ze zich nog lange tijd groen en geel zullen ergeren en zichzelf deze vraag blijven stellen, terwijl ik geniet van mijn Bopper Mobiel.

 Afgelopen dagen heb ik besteed aan het ontdekken van alle snufjes, het overhevelen van de inventaris uit de sleurhut, en het creeren van de mooiste garage (achter ruimte voor de honden) met dubbele bodem inclusief anti-slip vloer. De garage vloer is nu op gelijke hoogte van mijn leefruimte, en ze lopen dus zonder enig obstakel in en uit naar het woongedeelte. Onder hun anti-slip vloertje kan ik de bench, trimtafel en ander campeer gerij opbergen, en boven hun plafond is mijn bedje gespreid. Multi functionele ruimte dus :-)

Nu zijn ze altijd gewend om gewoon in de Laguna te reizen, en als we met sleurhut weg gingen was dat dikke pret. Ze wisten dat we wat leuks gingen doen, en ookal lagen ze dan enkele uren met z'n zevenen als sardientjes samen in de achterbak of op de achterbank.. ze vonden het prima en stapten altijd graag in.
Ik was nou wel erg benieuwd hoe ze het zouden vinden als ze los in de camper zouden liggen... en ons 'huis' plotseling zou gaan bewegen..
Dus dat hebben we gisteren getest. Gisteren een mooi ritje van 20 km naar Arcen gepland, om de camper aan mijn grote broer te laten zien. (2 broers waren al meegeweest met uitzoeken, testen en onderhandelen, maar mijn 3e broer was nog erg nieuwsgierig naar de nieuwste familie aankoop) Voor mij tevens een goede gelegenheid om te checken of mijn kastjes goed waren ingeruimd en of de kopjes, glazen etc niet te veel zouden rammelen en klapperen tijdens het rijden. (in een sleurhut hoor je daar niets van.... nu wel!)

Kleine Pooh heeft voorlopig nog haar eigen stekje in de garage, waar ik voor haar tijdelijk een bench heb geplaatst. Babs vond het zo knus, dat ze graag naast de bench in dit fantastische "hol" ging liggen. Uiteraard heb ik wel een lampje voor de dames aangelaten, en vanuit de bench kon Pooh de camper in kijken en zo hielden we samen af en toe contact.
Bo-Ghy vindt vanaf het eerste moment de cabine wel machtig interessant; hij perst zich onder het dashboard, en ligt graag voor de bij-rijder stoel. Vincent had het zij bankje uitgekozen, waar hij prins heerlijk op ging liggen. Beetje jammer dat hij er in de eerste bocht al vanaf donderde.. en hoogst verontwaardigd is hij vervolgens naast me komen zitten, tussen de 2 stoelen in. Helaas is daardoor de handrem niet meer te bereiken voor mij.. want daar zit 45 kilo Vincent bovenop.
Chanel kroop dicht tegen Vincent aan... dichtbij d'r broertje is het altijd goed. Shanti en Muffin konden niet zo goed besluiten of ze nu in de garage of voorin wilden liggen... en hebben zich ergens in het midden gesettled.
Eenmaal op de snelweg waren ze allemaal al in een diepe slaap... Als ik honden-gedachtes kon lezen, had ik waarschijnlijk de wens gezien om door te rijden naar Zuid Frankrijk.... De familie lag prima, en tijd speelt geen rol. (hun wens gaat over 6 weken wel in vervulling hoor)
In Arcen aangekomen wilde iedereen de camper zien, en tja...  met 7 honden in de camper, wordt het wat vol als daar óók nog 6 mensen bij naar binnen willen. De honden dus even naar buiten, en de mensen naar binnen. Op mijn commando "allemaal binnen komen" kwamen ze één voor één weer via het opstapje binnen hoppen en gingen ergens liggen.
Op de terugweg vond iedereen weer snel zijn eigen plekje, alleen had Muffin nu het zijbankje uitgekozen. Muffin zou Muffin niet zijn, als dat voor haar de ideale ligplaats was... en zelfs op rotondes ligt ze relaxed op haar bankje zonder er vanaf te rollen.
De test is dus gelukt.... en volgende week gaan we echt op pad. Dan gaan we naar de show in Rheinberg, en dan gaan we er ook in slapen...  wat een fun!!! Ik kijk er nu al naar uit... en als ik de honden gedachtes zo een beetje kan volgen.... delen we die fun wel.