Hoe neem je afscheid van je beste vriendin, van je soulmate, van je schaduw?
Uren zit ik bij je levenloze lichaam. 3 neuzen in mijn gezicht en mijn handen kroelen door de vachten van je kinderen. Mijn tranen worden weggepoetst door Vince.
Zondag kwam je nog de aandacht vragen van puppy bezoek, en leek er niets aan de hand. Maar toen we samen weer de rust vonden liet je merken dat het fout ging... heel fout.
Overleg met Walter, de diagnose, de afspraak om 'smiddags je bloed te laten onderzoeken om met zekerheid vast te stellen dat je nieren niet meer werken. Het telefoon gesprek sloeg in als een mokerslag. Nierfalen betekend het einde.
Eindelijk werd je rustig, viel je aan mijn voeten in slaap.
In mijn armen mee naar de auto, en een laatste reactie met intens oog contact toen ik je er bij de kliniek aangekomen er weer uit wilde tillen. Jij gaf aan dat er geen keus meer was, dus hebben we direct ingegrepen. Het is goed zo Coco-doos. Lieve lieve Coco-doos.
Dadelijk ga ik je wegbrengen, en vanmiddag zal je een plekje achter bij Lotte, Balou, Max, Bonny, Emme en Raggles krijgen.
Het speciale plekje in mijn hart zal er altijd voor je zijn. Ik zal je elke dag weer herkennen in je mooie kinderen.
11 jaar zijn voorbij gevlogen. Zoveel mooie herinneringen. Zoveel samen gedaan, samen beleefd, samen gezien. Als een schaduw was je bij me, als een stukje van mezelf. We hadden geen woorden nodig, we begrepen elkaar. Je was er gewoon altijd.
Ik kan nog niet bevatten wat het betekend dat je er niet meer zal zijn.
Dag meissie.
