maandag 28 april 2008

Fietsen

De mooie zomertijd breekt weer aan! Het leukste daarvan is (uiteraard) de betere temperaturen, maar zeker zo belangrijk zijn de lange avonden. Lekker nog naar buiten met z'n allen. Frisse lucht in ademen en genieten van de natuur en elkaar. Een van de manieren om samen te genieten is fietsen. Het is Muffin haar favorite bezigheid (na ballen apporteren)
Afgelopen vrijdag hebben we het voor het eerst geprobeerd; Vincent en Chanel (niet tegelijk!) naast de fiets. Na alle honden die ik al heb 'leren fietsen' vraag ik me telkens weer af waar al die mensen een probleem van maken...
Eerst ging Vincent mee; Hij keek even vreemd naar me op "wat doe jij nou op dat ding?" waarna hij zijn lange afstand ademhaling inzette, en we de straat uit fietsten. De weilanden door, en via de andere kant van Sevenum weer terug naar huis. Alles bij elkaar 15 minuten dolle pret. Alleen op straat aan de riem, tussen de weilanden mocht hij los. Thuis aangekomen de riemen gewisseld en Chanel mee (onder luid protest van Muffin) Chanel reageerde iets onzekerder, maar na enkele straffe woorden en strakke leiding had ze al gauw door dat de stoep rechts moest blijven, de fiets links van haar en dat de auto's niet bij haar in de buurt zouden komen. Oke, lopen dan maar!
We maakten hetzelfde rondje als met Vincent en dit ging met het gemak... als of we al jaren niet anders doen.

Vanavond was het wat frisser na alle regen van vandaag, en vond ik dat we maar meteen een 'level-up' konden gaan. Met een roedel van 8 is het niet eerlijk om er maar 2 mee te nemen, zeker als er anderen zijn die ook graag 'fietsen'. Dus gingen we ouderwets 2-aan-2.
Eerst Shanti en Chanel; een heerlijk koppel en vanaf de eerste stap in hetzelfde loopritme. Ik merkte al snel dat Chanel een betere conditie heeft; ze loopt als een echte maraton-meid! Aangekomen bij de weilanden bleken er nogal wat plassen op het pad te liggen... Even leek het of de meiden toch de 'ik-haat-natte-voeten-genen' van hun Oma Lotte ge-erft hebben... maar na een paar kilometer (we namen nu de lange route) was er geen ontkomen meer aan, en liepen de dames dwars door de plassen en zaten de modder spetters tot aan hun oren! Tja....

Thuisgekomen maakte Muffin me duidelijk dat belofte schuld maakt... en ja, eerlijk is eerlijk... Modder of geen modder, who cares? Riemen gewisseld, en op weg voor een 2e ronde van 40 minuten. Vincent vond het wel grappig om naast Muffin te lopen, maar al gauw bleek dat zijn korte lichaam een heel ander looptempo vereist dan het atletisch lichaam van Muf. Gelukkig konden ze na 5 minuten al los, en beiden hun eigen tempo bepalen. Ik moest een versnelling terug om Vincent in 'n draf te houden maar dat hebben we er graag voor over. Wederom door de plassen, en modder... Vincent vond het zelfs leuk om nog even door het zojuist geploegde weiland te banjeren ...leuk
Enfin, ik was blij met mijn ATB banden op de fiets...en heb ook weer ff het luie zweet eruit moeten trappen! Ze hebben het parcours perfect uitgelopen, en liggen nu nog even buiten uit te hijgen terwijl de modder kan opdrogen en hopelijk uit de vachten zal vallen. Ik denk dat zij sneller droge en schone voeten zullen hebben, dan dat mijn zadelpijn snel zal verdwijnen.... leuk hoor zo'n ATB!

maandag 21 april 2008

Retourtje Slovenie

We zijn niet gek.... we zijn prettig gestoord. 't is maar dat je het weet. Waarom? Nou ja, alleen 'prettig gestoorde mensen' rijden in 72 uur 2400km, doen 2 shows en halen er een 15e titel voor hun hond, en zijn maandag weer 'smilend' op hun werk druk in de weer...

Vrijdag met Monique en 2 Shetland Sheepdogs op weg naar Celje. Shanti zou daar (mbv haar eerder behaalde titels) met 1 CAC de 'Sloveens kampioen' titel kunnen halen, dus waagden we de gok en dacht ik dit avontuur maar eens aan te moeten gaan. Champy (Sheltie van 10 maanden) kon Junior Winner worden, Millie (Sheltie teefje) kon haar int. ch. titel afronden, en mijn Shanti zou dus de SLO-CH titel kunnen halen. Er waren 2 shows in 1 weekend op 1 locatie; Makkie....zou je denken. Tja, wel een hoop te regelen met honden thuis, werk (vrijdag vrij nemen) hotel etc..
Gelukkig kon Nanda oppassen en kon ik dus weg. Vrijdag ochtend vertrokken we en we wilden eigenlijk wel om 6 uur 's avonds aan de borrel zitten in ons hotel wat een zwembad zou hebben. (Goed geregeld Monique!) De reis ging vlot, en met alle slappe klets, onzin en niet-rasspecifieke honden- en show ervaringen uit te wisselen vloog de tijd (en de kilometers) voorbij. Op een moment zei Monique "deze Auto is geen Laguna, maar een tijdscapsule! 5 minuten geleden keek ik op de GPS en moesten we nog 540KM, en nu nog maar 325!
Ja, zo voelde het inderdaad! En ondanks de files in Duitsland, en het feit dat mijn GPS Celje niet kende, waren we om 18.15uur op de locatie.
Het hotel bleek een hoop 'vergane glorie' en het zwembad...bleek het gemeente zwembad wat toevallig achter het hotel lag, maar... stond droog! We hadden vanuit het balkon wel zicht op de glijbaan... haahaha. Nou ja, toch geen tijd om te zonnen/ zwemmen... wel om te eten en drinken en showen!

De volgende ochtend regende het pijpenstelen. Onweer, nattigheid.. wat een ellende. Shanti kreeg voor het eerst in haar leven een regenpak aan. (ja, ze moest toch even plassen..) Shanti vond het best, liep mee het hotel uit, deed haar plas buiten en liep weer mee naar binnen. Na het ontbijt vertrokken we naar de show, en was het even droog. We konden nog net droog van de auto naar de show hal lopen, en daarna regende het weer. De show was succesvol; We hadden ons voorgenomen om 3 titels mee naar huis te nemen... pfff wat een bluf?
Na enige uuuuuuuuren wachten waren we eindelijk aan de beurt; Champy werd best Junior bij de Shelties, Millie won het CAC & CACIB en is nu internationaal champion. Nog een uur later waren eindelijk de OES aan de beurt; Shanti won het CAC en CACIB. En is nu dus Sloveens Champion! Da's de 15e FCI titel...!

Champy werd ook nog 3e Best Junior in show (van de 95 rassen) Onze lol kon niet meer op. Super melig, reden we terug naar het hotel waar we de honden verzorgden en nog wat gingen eten.
Het restaurant was niet zo bijzonder, en de avond ervoor hadden we matig gegeten. Nu bestelden we eten wat toch over de hele wereld redelijk standaard is (kalfsmedallion en pepersteak) echter de Slovenen weten overal toch een verrassing van te maken, die niet echt in de smaak viel bij ons. Het nagerecht kon volgens ons niet fout gaan: we wilden gewoon een 'dame blance'.... helaas, wij hebben die ene plek op de wereld getroffen waar men niet weet wat een Dame Blance is! Monique heeft in haar keurig Duits aan de serveerster uitgelegd dat dit vanille ijs, met chocolade en slagroom is... waarna de serveerster zeer overtuigend knikte-ondanks haar Duitse woordenkennis van toch wel zeker 3 woorden- en voor ons 2 Dame Blance's zou verzorgen.
Toen ze na 30 minuten terugkwam met 2 grote ijscoupe's waar aardbeien ijs met gesmolten chocolade en slagroom in zat, konden we wel janken... maar we hebben met stalen gezichten keurig naar de dame geknikt, bedankt, en de slagroom+chocolade opgegeten. De combi met het ijs was dermate dat we die maar hebben laten zitten.

De 2e dag op de show wisten we dat er weer veel honden voor ons aan de beurt waren, en onze honden waren eigenlijk al klaar om de ring in te gaan dus hebben we uitgeslapen (tot half 8) en uitgebreid ontbeten. Om 10 uur op de show, en om 12 uur de Shelties in de ring. Champy werd weer best Junior, Millie kreeg het CAC met het reserve CACIB. Iedereen blij! Voor Shanti's keuring had ik wat tegenstrijdige gevoelens; ik wilde uiteraard winnen, maar als ze won moesten we blijven tot zeker 5uur, als ze geen BOB zou winnen konden we naar huis (1200km te gaan..) Ze werd even later weer beste teef met CAC en CACIB, helaas geen Best of Breed...maar wat wel betekende dat we naar huis konden. Iedereen blij.
Om 2 uur zaten we in de auto op weg naar NL. Halverwege in Oostenrijk nog even een foto gemaakt van ons zeer succesvol showteam, en vervolgens weer in onze 'tijdcapsule' op weg...
Om 00.30uur waren we in Sevenum waar 6 uitzinnige boppers op me wachtten. Ondanks alle super goede zorgen en knuffels van Nanda, was met name Muffin toch erg uit haar doen (hormonen..zucht..) en Vincent ging nogal luidruchtig helemaal uit zijn dak...(gezien het tijdstip niet echt leuk voor de buren) Ik heb maandag wel wat uitgeslapen, maar 's middags moest ik toch alweer bij 2 vergaderingen aanwezig zijn. Ik voel me nog een beetje gammel... maar dat trekt wel weer bij (hoop ik)
Shanti heeft haar 15e titel...we hebben een leuk weekend achter de rug, en ja... ik heb me (weer) voorgenomen om het wat rustiger aan te gaan doen. Over 2 weken naar Denemarken, over 3 weken naar San Marino, eind mei voor de Euro OES naar Spanje, en begin Juli naar de wereldshow in Stockholm.... maar verder doen we niets geks meer hoor!

maandag 14 april 2008

Overpijnzingen

Na een dag vergaderingen, telefoneren, emailen en ander soortigen wijze van werk, vluchtte ik vanavond het bos in. Rust.

In een stil bos, waar zelfs het lawaai en muziekjes van 'Toverland' vanavond godzijdank niet te horen waren (op maandag dicht na 18.00uur) kon ik even ongegeneerd genieten van puur-natuur-boppers.

De eer was vandaag aan Coco met 3 van haar kids: Shanti, Vincent en Chanel om met me mee te gaan. Coco kwam luid blaffend de auto uit (da's een oud ritueel wat ooit door Emily is verzonnen) waarna ze verbaast om zich heen keek omdat ze geen geblaf terughoorde. De andere 3 kwamen uit de achterbak, kukelden over elkaar heen en hobbelde vrolijk van het zandpad af het bos in. Coco vond dit ook wel een goed plan en volgde hen direct.

Na een kwartiertje kwamen we bij een kruispunt, waar Vincent een jogger in het oog kreeg. Ik zag die meneer te laat (mijn gedachten waren ver weg...) en zag nog net een 40 kilo Vincent enthousiast op die man aflopen. De jogger aaide hem, lachtte en Vincent liet zien hoe hard hij kon kwispelen. De man zou het ene pad inslaan, dus voor het gemak namen wij het andere pad.... het 4-tal hobbelde weer mee, snuffelde wat langs het pad en speelde tikkie-met-verlos.

Ik droom wat weg, wandel rustig door.
Vincent, wat wordt je toch groot.. jeetje, je wordt al een hele grote dikke harige beer. Shanti, wat ben je toch leuk in je 'nature look'....Coco, 9 jaar nu, daar waggel je in telgang; Da's 'n luie honden gang! :-) ....Chanel, wat ben je klein naast je broer, en wat een mooi stuwend gangwerk laat je hier in bos zien...
Volgende week komt Bo-Ghy thuis, dan zijn we weer compleet... Muffin wordt geen moeder, hoe ga ik dat een plaats geven? Afgelopen week Raggles weer 'kort gezet'...ze is mager geworden, en wordt oud. Echt oud! En Babs, gekke Babs...met Babs gaat het goed; mijn klein 'Spekkie'.

Wat een gekkenhuis op mijn werk, wat een druk weekend hebben we weer achter de rug...
We moeten wat vaker naar het bos,
wat vaker ff genieten met z'n allen van deze rust.

donderdag 10 april 2008

dagboek van Muffin

Inge is verdrietig. Ik snap er niets van.
vanmorgen mocht ik bij Walter op de tafel, en werd mijn buik een stukje geschoren. Met koude gel werd er een apparaat op mijn buik gezet. Na heel lang wachten (Walter bleef maar 'zoeken' met dat ding over mijn buik..) zag ik tranen in Inge d'r ogen; Ik ben niet zwanger.
Voor mij is er niets aan de hand. Ik voel me wel zwanger! Mijn lichaam en geest hebben alle verschijnselen alsof ik over 5 weken in de werpkist zal liggen met mijn kroost. Maar dat schijnt alleen maar hormonaal te zijn. Niet echt.
Ik zal dus nooit moeder worden. Ik zal mijn leuke karakter, mijn intelligentie en ijzersterke Bopper-gezondheid dus nooit kunnen doorgeven aan nageslacht.
Dit maakt Inge zo verdrietig... ik word te oud om later nog pups te krijgen. Weg alle plannen, weg alle hoop. Ik weet zeker dat ik een leuke en goede moeder zou zijn geweest. Maar moeder natuur wilde niet meewerken...

woensdag 9 april 2008

Uit en thuis..

We zijn weer terug in Nederland, koud kikkerland. Na een paar fantastische mooie dagen met heerlijke temperaturen is het wel weer ff wennen hoor!
Samen met mijn nichtje Shana ben ik vorige week dinsdag naar het zuiden vertrokken, waar we 's avonds om 9 uur nog lekker buiten zaten op de Aire bij Valence terwijl het nog 14 graden was!

Voor Shana was het een leuk nieuw avontuur.. met tante Inge en 4 Boppers in het buitenland. Voor mij was het reuze leuk om haar bij me te hebben, alhoewel ik af en toe wat moeite had om SHana, SHanti en CHanel uit elkaar te houden :-)
Op de foto zie je het vrolijke reis gezelschap: "Shana avec le Boppers dans le grasveld"


Vincent was bij Diesel aan het logeren, en heeft helaas nog steeds niet normaal leren blaffen. (hij blaft als een meisje!) Raggels werd vertrouwd vertroeteld bij Nanda & co, en Babs mocht veilig bij Sjaak en Nel vertoeven. Na haar Luxemburgs avontuur van de week ervoor was dat wel zo geruststellend voor mij... In Luxemburg op de show had ik niet in de gaten dat ze aan de scharrel is gegaan op de parking, waardoor ze door mensen mee is genomen naar het secretariaat. Ik werd gebeld door een mede exposant, dat er een kortgeknipte OES met chip was gevonden... Haar chip wees uit dat ze Babs heette en uit Veen, NL kwam. Mijn Babs dus, alleen nog op het oude adres geregistreerd! Ja, ik schaam me diep. Babs is zo makkelijk en onopvallend aanwezig, dat ik niet eens gemerkt had dat ze niet onder het bed lag... Ik heb haar snel opgehaald, en haar helemaal sufgeknuffeld... en Babs? Die vond het allemaal reuze leuk. Ze had veel aandacht van de dames op het secretariaat gehad, en vond het helemaal top dat ze mij weer zag. Wat had ze een lol


Enfin, nu dus op stap met Coco, die als inventaris van de caravan er altijd bij is. Muffin, met haar zwangerschapshormonen op de achterbank genietend van de reis. Shanti natuurlijk als showgirl (en mijn schaduw) en Chanel mocht mee, want ze was loops. (niet echt makkelijk om haar te laten logeren bij vrienden met reuen in huis...) Het leuke was dat Chanel zich meteen als een dame is gaan gedragen. Zonder haar broer vond ze zich meteen een grote meid, en was nu puppie-af. Ik heb enorm van haar gezellige aanwezigheid genoten, en ze heeft meteen de vuurdoop gehad. Ze mocht mee naar de markt in 'Isle de la Sorgue' en is samen met Shana en mij naar/in de "Fontain de Vaucluse" geklauterd.

Op de boulevard van Monaco (daar mogen de campers parkeren voor de show) vond ze alle aandacht van voorbijgangers wel erg leuk. Maar na een dagje wennen en knuffels en "ohhhh la belle chien" kreeg zelfs zij er genoeg van, en tilde haar kop niet meer op als er mensen, kinderen, fietsjes, stepjes, hardlopers of honden voorbij kwamen.

De show in Monaco was leuk, maar helaas niet succesvol (wel goed voor het inflatie gevoel voor alle overwinningen) waarna we nog wel lekker in de zon hebben genoten voordat we terug naar huis zijn gegaan. We vertrokken -allebei rood verbrand- met 25 graden, en 24 uur later reden we bij -1 gr in Luxemburg door de sneeuwstorm... Gelukkig bleef dat in Luxemburg, en schijnt hier in NL de zon ook wel een beetje. Maar brrrr wat is het koud!

Uit het dagboek van Muffin

Ik ben de liefste hond van de hele wereld, ik wil de hele dag knuffelen met alles en iedereen. Ik ben er ff heerlijk tussenuit geweest. Ik voel me zooooo zwanger, en Inge legt me heerlijk in de watten. Zo mocht ik de hele vakantie reis op de achterbank liggen, terwijl de anderen in de achterbak lagen. Tja, ik ben met z'n "elven"..dus heb ruimte nodig! Ik werd zelfs wat slanker, dus nu krijg ik nog meer te eten. Prima geregeld hoor!
Morgen gaan we naar Walter, en Inge zegt dat mijn buik geschoren zal worden! Ammehoela, mijn mooie vacht eraf? Nou ja.. vooruit, als ze dan maar wel bikini lijn aanhouden. Daarna zal Inge zeker weten of ik 'fake' of 'zwanger' ben... Heus, ik fake niet!! Alle symptomen zijn er om te bewijzen dat ik zwanger ben. Maar ja, men schijnt me alleen te geloven als ze mijn kinders op een beeldscherm hebben gezien...