Hormonen

Ik wordt gek van de hormonen hier in huis... nee, niet de mijne (denk ik...hoop ik...?) Nee; het betreft de hondenhormonen!

Muffin zwelgt in haar zwangerschapshormonen. Ze maakt overal misbruik van, jat continue eten, slaapt de hele dag en distancieert zich van elk normaal honds-roedel-gedrag. Dit is voor mij eigenlijk nog wel de prettigste afwijking van de dagelijkse norm ten op zichte van de anderen.

Shanti is op het hoogtepunt van de loopsheid en is zoooooo flauwwwwwww..... ik hoop dat ze zich dit weekend in Luxemburg een beetje beter voelt en zich zoals gewoonlijk als een vedette kan presenteren op de show. Ze vind de aandacht van Diesel en Vincent wel leuk...maar als ze op haar rug willen klimmen gilt ze als een keukenmeid.
Chanel is vorige week 'een grote meid' geworden, en vindt alle aandacht van het mannelijk geslacht reuze interessant... maar snapt niet helemaal wat ze nu van haar willen. Het is uiteraard wel een ontzettend leuk spelletje om rondjes te rennen met je broer achter je aan.. hij volgt zo trouw! Ze scheidt een vreselijke geur af, waardoor ze het hele huis (lees:aan heel Limburg!) laat weten dat ze een loops meisje is... pfffff
Vincent snapt helemaal niets meer van zijn eigen lichaam... er gebeuren dingen die niet te bevatten zijn... lichaamsdelen doen dingen die hij niet zo bedoeld
Als hij met zijn zus speelt, dan gaat het er af en toe hard aan toe... Zij daagt hem uit, en net als hij dan denkt om wat incest te kunnen plegen, sjeest ze er snel weer vandoor. Na een uurtje buitenspelen zijn ze allebei behoorlijk afgemat en kunnen ze binnen rustig gaan slapen... maar op dat moment denkt Vincent dat ik zijn zus wel kan vervangen en eist voortdurend mijn aandacht op door op schoot te springen... om me vervolgens dom aan te kijken en niet meer te weten wat hij nu eigenlijk kwam doen...
Zijn oren werken regelmatig niet al te best, en zijn opdringerigheid is af en toe wel erg vervelend (als ik bv achter de laptop zit te werken, of aan de telefoon ben ivm werk) Hij eet gelukkig nog wel goed, en zijn zonnige karakter is zoals altijd fulltime aanwezig, dus kan ik nooit lang boos op hem zijn ondanks zijn irritante puberaal gedrag.
Hij mag zijn kennel deze dagen niet meer delen met Chanel, maar daar kon hij niet treurig om zijn, aangezien zijn grote vriend Diesel hier nu 2 dagen is.

Gisteravond heb ik Diesel opgehaald, omdat we vandaag bij Walter zouden testen of de kwaliteit van zijn sperma wel in orde was. Toen Diesel hier binnenkwam, kon Vincent slechts gillen en koppeltje duikelen over Diesel heen! wat een weerzien!(Vincent heeft als pup 2 weken bij Diesel gelogeerd) Diesel vond zijn kleine neefje wel erg leuk, maar tja...
Hormonen!!!! ...2 leuke meiden die zoooooooo lekker ruiken
Tja, dan heb je weinig tijd voor een klein neefje, en gaat de voorkeur uit naar het kleine nichtje!

Enfin, zo alles bij elkaar stuitert hier momenteel dus 200 kilo aan Bobtail-hormonen door mijn huis.... en is het wel een prima oplossing dat Vincent morgen al bij Diesel gaat logeren (alvast voor de vakantie van volgende week)Dat zal hopelijk wat rust in huis brengen.

Uit het dagboek van Muffin;
HONGER!!!!!!
Gelukkig snapt Inge me nu. En nadat ze heeft gemerkt dat geen tafel of aanrecht meer veilig voor me is, krijg ik nu wat extra brokjes in mijn bak. Ik slaap nog steeds wel veel, en voel mezelf wel erg anders dan anders. De jeugdige honden kunnen me gestolen worden. Als ik ze maar aankijk weten ze dat ze me nu ff met rust moeten laten. Dat heb ik van mijn Oma Emily geleerd, en werkt perfect! Ik lig 's avonds heerlijk de hele avond op de bank te kroelen... het leven is mooi!

De taal van hondenmensen

In mijn vorig huis hing het volgende overzicht aan de muur. Door een gebeurtenis afgelopen week moest ik daar opeens weer aan denken en heb ik met Google weer gevonden. Ik zal het uitprinten, inlijsten en weer ophangen... wat ohh wat is het toch heerlijk herkenbaar;

Hondenmensen
1. Zijn een speciaal ras, maar niet erkend.
2. Denken dat iedereen werpkisten in de huiskamer heeft staan.
3. Hebben rommelige huizen en brandschone kennels.
4. Hebben altijd show catalogi binnen handbereik, maar zijn vergeten waar de elektrarekening ligt.
5. Rijden in stationwagens of vijfdeurs, speciaal om honden te vervoeren en soms ook hondenmensen.
6. Maken geen punt van een telefoontje om 4 uur snachts, om te helpen bij een bevalling maar nemen geen gesprek aan als de honden verzorgd moeten worden.
7. Zijn in het weekend nooit bereikbaar, want dan zijn ze op show.
8. Rijden 600 kilometer, spenderen veel geld aan inschrijfgeld en benzine, alleen maar om een medaille van 2 Euro thuis te brengen.
9. Gaan smorgens om zes uur uit bed en borstelen de honden.
10. Zijn om 08.00u op de show, maar hebben moeite om op tijd op hun werk te zijn.
11. Missen nooit een inschrijfdatum maar betalen hun hypotheek steevast te laat.
12. Hebben de mooiste manden, lijnen enz. maar hun meubels hadden vijf jaar geleden hun beste tijd al gehad.
13. Praten uren aan de telefoon met hondenmensen in een taal die alleen hondenmensen verstaan.
14. Gebruiken lege voerzakken als vuilniszakken en hun vuilcontainer voor de hondenbrokken.
15. Maken er geen probleem van, zes uur in dezelfde houding te zitten bij een bevalling, maar vinden een uur in de kerk aan lange zit.
16. Hebben ouders die denken, dat ze gestoord zijn.
17. Hebben buren die denken, dat ze heel vreemd doen!
18. Hebben partners die het hier soms mee eens zijn.
19. Hebben hondenvrienden die denken dat ze geweldig zijn.

Afgelopen week had ik dus weer een voorval in de catagorie "een taal die alleen honden mensen begrijpen". Ik was bij ASML aan het werk, waar ik een kantoor deel met 2 anderen. Ze waren beiden even de kamer uit, dus ik dacht wel even snel de d'arts te kunnen bellen om een afspraak te maken. Op het moment dat ik belde -en in de wacht werd gezet- kwam net een collega binnen. Hij kent me langer, dus ik zei hem meteen: 'niet gaan lachen als je zometeen hoort wat ik ga zeggen'. Hij voelde het al aankomen, en snelde de kamer uit om een lachbui te voorkomen.
Toen de kamergenoot net binnen kwam werd de telefoon net beantwoord, en vroeg de assistente wat ze voor me kon doen...."Goedemiddag, met Inge van Engelen. Ik wil graag een afspraak maken voor een herpes vaccinatie en een sperma onderzoek"
De man die zojuist de kamer inkwam, draaide met een ruk zijn hoofd om, keek me zeer verbaast aan, wist niet hoe hij moest reageren en heeft me de rest van de dag maar genegeerd. Wat zal hij in hemelsnaam nu van me denken?


Uit het dagboek van Muffin:
Ik wil nog steeds slapen. Gelukkig is Inge veel thuis deze week, en lig ik steeds (met of zonder haar) op de bank. Buitenspelen is ook niet echt 'mijn ding'. Ik kijk dan heel zielig met mijn grote donkerbruine Droopy-ogen door het raam, en dan mag ik weer lekker binnen komen liggen.

Aandacht...

Mijn pups willen aandacht....
Pups? Oh ja, dat zijn Vincent en Chanel. 9 maanden oud, respectievelijk 65 en 57 cm hoog...grote boppers dus die 'ineens' groot zijn. Waar blijft de tijd? Wat vliegt de tijd!
Afgelopen weekend had ik 'zomaar' eens een hele zaterdag niks gepland, dus maar eens wat tijd gemaakt om de 'pups' in bad te doen en te borstelen.
Eerst Vincent in bad (..hoeveel bagger kan er uit een OES komen?) en in de zon laten drogen, en daarna Chanel maar meteen gesopt want die kon ik mooi meenemen naar de show in Leiden waar ze (tijdens het lange wachten) geborsteld kon worden.
Toen Vincent op tafel lag kwam ik nogal wat achterstallig onderhoud tegen... en bij Chanel heb ik zelfs de schaar moeten gebruiken om de klitten achter haar oortjes weg te halen. Ik schaam me diep.
Na het borstelen wilde ik een foto maken van mijn kleine beer...helaas, dat ging niet zo makkelijk. Ik vroeg me ongeveer 1 honderste van een seconde af waarom hij niet snapte wat ik van hem verwachtte, terwijl Shanti toch altijd zo 'easy'was... right. Oh ja, Shanti kreeg aandacht! Met haar heb ik geoefend en ik heb haar minstens 1000x per week verteld hoe mooi ze was. Vincent en Chanel spelen.. rauzen... keten...klimmen...slopen... hebben lol. Een leuk puppy leven, maar showtraining?
Showen is niet aan de orde, en zolang ze 's avonds maar bij me op de bank mogen klimmen en een dikke knuffel kunnen halen is het hele leven perfect voor hen.

Tja, en ondertussen zijn ze zomaar groot en bewijzen de foto's dat het al hele GROTE boppers zijn...(zie foto's op de website) en ik heb ze zelfs al op een CACIB show in Denemarken ingeschreven in mei! Tja, kleine hondjes worden groot en als ik wil dat ze sterren gaan worden net als Prutske, dan zal ik ze wat meer aandacht moeten gaan geven, en moeten gaan belonen voor het feit dat ze zich (soms) ook wel eens netjes kunnen gedragen
Gelukkig wilde Ron me zondag op de show helpen met een foto van Chanel te maken, waardoor zij wel netjes in stand gefotografeerd kon worden. ohhhhhh wat is ze mooi! (net als haar broer overigens)

Uit het dagboek van Muffin
pffffffff ik wil slapen.......
liefst aan Inge d'r voeten (ook al is dat pal voor de openhaard) of anders op de bank (het allerliefste met Inge op de bank)
Gisteren een boterham gejat... mijn hemel wat heb ik een honger. Waarom begrijpt niemand dat zo'n groot lichaam VEEL VOEDSEL nodig heeft?

Dekken

Veel jaren geleden hoorde ik van een fokker die 's avonds een teef liet dekken door hun eigen reu, dat -toen ze net de reu bij de teef lieten- de telefoon ging. Tja, wat doe je dan? Je vraagt aan je kind van 8 jaar of hij de telefoon even aan wil nemen. Niks mis mee denk je... Nou ja, totdat je je kind vriendelijk en beleefd tegen de persoon aan de andere kant van de lijn hoort zeggen: "Nee, ons pap kan niet aan de telefoon komen, want die is aan het dekken".... Ahum, dit bleek een collega te zijn, die niets met honden te maken had, en de volgende dag toch wel wat uitleg verdiende... :-)

Vandaag verkeerde ik bijna in een soortgelijke situatie;
Muffin zou gisteravond/ vanmorgen op haar beste moment zijn om gedekt te worden. Gezien het feit dat ze de vorige keer niet zwanger is geraakt na de (te late) dekking is ze gisteravond gedekt, en zou ze vanmorgen weer gedekt worden.
Aangezien ik de hele dag van huis zou zijn ivm werk, besloot ik wat eerder op te staan om voor werktijd nog te dekken. Zo gezegd zo gedaan. (ik ben geen ochtend mens, en had er wel wat moeite mee) Alles was strak gepland, zoals altijd smorgens, en aangezien ze gisteravond 25 minuten gekoppeld hebben gestaan, hadden we aan een half uur wel genoeg... dacht ik.
na de standaard ochtend rituelen (douchen, honden verzorgen, koffie) mochten Jack en Muffin binnen komen. Dikke pret samen, maar dekken... not. Jack wilde wel, echter Muffin dacht daar heel anders over. Enkele pogingen van Jack, en wat hulp/aanmoediging van mij mochten niet baten. Dus maar weer samen naar buiten, waar het hele spel opnieuw begon. Draaien, spelen, springen, om elkaar heen dansen, snuffelen, met staarten draaien... en uiteindelijk bleef Muffin voor Jack staan en begon haar met rug te 'rimpelen'. (ze was er dus klaar voor..)
Samen weer binnen gehaald (da's warmer dan buiten) en ja hoor; "d'rop, d'rin, d'raaien" ...vast. Pfffff wat een opluchting. Maar inmiddels was het wel half 9 (over een uur moest ik in Bergeyk zijn) Muffin en Jack namen er alle tijd voor, en stonden rustig gekoppeld in het honden huis. Ik zag de klok wegtikken, en mijn vergadering dichterbij komen. Ahum, prima dekking dus... maar hoe leg ik nu voor 22 collega's uit dat ik te laat kom? Ja hoor; 45 minuten later vonden de lovebirds het genoeg, en was de dekking voorbij. Na de nodige verzorging van de dame en heer, en de andere honden in de kennels te hebben gelaten, kwam ik 15 minuten te laat op mijn werk. Gelukkig waren er veel collega's te laat ivm files en lange afstanden, dus werd er niets gevraagd. Ik had graag hun gezichten gezien als ik ze een excuus had moeten geven voor mijn late aankomst... "Sorry, moest eerst ff dekken vanmorgen, maar ze zaten wat langer vast dan gepland"

Uit het dagboek van Muffin:
Die leuke kerel die hier al de hele week is, zorgt nu voor vlinders in mijn buik! Gisteravond hebben we het gedaan. Niet zomaar hoor! Nee, ik geef me niet zo 1,2,3 gewonnen, dus hij moest er wel wat voor doen om me te versieren. Na de daad bleef hij aan me hangen, wat een flauwekul. Ik zag nog een voerbrokje op de grond liggen, en daar nam ik hem gewoon mee naar toe. Ja, als hij aan me vast zit, moet hij zich maar aanpassen. Daarna de hele avond geslapen... gaaaaap...het is wel slaap verwekkend hoor.
Vanmorgen kwam hij weer bij me; nou jaaaa! Zo vroeg op de ochtend? Ik speelde uiteraard weer 'hard to get' en heb ff lekker naar zijn neus gegromd. Daar had hij niet van terug. Maar ach, toen hij me nogmaals zo galant het hof maakte, kwamen die vlinders weer... en voordat ik het wist zaten we weer klem samen. Daarna weer heerlijk in slaap gevallen en als een roosje liggen snurken. Inge zegt dat we nu gaan aftellen. Jaja, ik wil alleen maar slapen (en eten natuurlijk, maar dat wil ik altijd wel)

ff bijkomen...

Ja, na zo'n weekend moeten we ff bijkomen van alles;
Crufts was geweldig leuk. Dikke pret met Nanda en Willemine, de sleurhut gaf ons rust en comfort 'onsite' en het weer zat enorm mee. Op enkele kleine buitjes na was het zonnig en droog, hetgeen wel zo fijn was om Shanti toch lekker 'hond' te kunnen laten zijn tijdens dit weekend, en haar toch ook netjes op de show te kunnen presenteren.
De keuringen zelf...tja wat moet ik daar nu over zeggen? Na de eerste 2 klasses (reuen) begon het gemompel al langs de ring, en zakte bij mij de moed in de schoenen. Niemand snapte iets van de plaatsingen; uiteindelijk is er een heel mooie reu Beste van het ras geworden (uit de 159 inschrijvingen) maar in elke 'line up' stonden steeds zoveel verschillende type honden, dat we na die 159 gekeurde honden nog steeds niet kunnen samenvatten 'wat de keurmeester zocht'. was het vacht, was het gangwerk, was het een bepaald type? Nee, want telkens wist ze uit de grote klasses een diversiteit aan al deze honden te verzamelen...
Shanti werd amper bekeken, en is niet geplaatst. Oke, ik heb gelukkig toch de mooiste en liefste hond, en IK neem haar mee naar huis!
Het was verder een geweldig leuk weekend, het was leuk om 'iedereen' weer te zien, de engelse honden in de ring te bekijken, en de complimentjes over Shanti van diverse Engelse fokkers/ keurmeesters langs de ring te mogen ontvangen.
Na 3 dagen inspanning, reizen, lekker eten/drinken en heel veel lachen, was ik gisteravond wel moe... Maar op weg naar huis hebben we toch eerst Jack opgehaald want die mag deze week Muffin dekken. Gelukkig heeft Muffin haar ovulatie nog een paar dagen uitgesteld, en zullen we later deze week pas hoeven te dekken.
Jack loopt nu hier rond, Muffin daagt hem uit... en de 2 tortelduifjes kunnen het prima samen vinden. Ze zijn het er dan ook helemaal niet mee eens dat ze niet samen zonder toezicht buiten mogen spelen!

Kim heeft zich hier het afgelopen weekend prima vermaakt, en heeft alle boppers sufgeknuffeld (of hebben zij haar sufgeknuffeld?...zie foto...) Alles is hier goed en rustig verlopen, en ik ben haar weer eeuwig dankbaar voor alle goede zorgen. Zonder mensen als zij (maar ook mijn moeder of Nanda die hier regelmatig het thuisfront verzorgen als ik de hort op ben) zouden dit soort trips onmogelijk zijn.

Nog 1 detail wil ik hier toch wel graag vermelden; Vincent vind zich sinds vanmiddag ook een grote kerel. Hij vindt het allemaal reuze spannend dat Muffin en Shanti zo lekker ruiken, en het lijkt erop dat het kwartje bij hem aan het vallen is. Tja, als puber van 9 maanden zijn 2 loopse dames wel een beetje veel van het goede, en hij heeft het er maar druk mee. Shanti wil niks van hem weten (is ook pas 3 dagen loops) en Muffin vindt hem wel een leuke toyboy...maar ziet hem niet meer staan als Jack in beeld komt. Enfin, Vincent vond het vandaag dan zomaar tijd om zijn poot op te gaan tillen! Wat een held
Ik vraag me nog wel af of het geen vergissing van hem was... dat zal de komende dagen wel blijken.
Morgen weer werken en de rest week ga ik eerst maar eens proberen wat slaap in te halen en bij te komen...

Stress

Inge in de stress...want ja, HET evenement van het jaar komt eraan: Crufts!
Shanti doet dit jaar mee in de Open Class, dat is de klasse waar alle honden in staan die boven de 2 jaar zijn, en meer dan 5x een 'eerste prijs'hebben gewonnen. (alle kampioenen dus) Er zijn 159 OES ingeschreven, en er zullen zo rond de 25 a 30 teven in de open klasse zijn...en 1 daarvan is mijn 'Prutske'. Ik heb kriebels in mijn buik, mijn nagels zijn afgekloven en ik wou dat het donderdagavond was.. want dan vertrekken we!
Kim en Roel komen in huis op de thuisblijvers passen, Nanda gaat mee en Willemine ook. Dikke pret dus! De drank is al ingeslagen, de sleurhut wordt al gereed gemaakt, de Eurotunnel is geboekt en donderdag nog even bij Walter de nodige stempels halen om naar de 'overkant' (de UK) te mogen met Shanti.


We moeten donderdag toch naar Walter, want Muffin is loops. Yeahaa!
Voor het eerst van haar leven op tijd, door de homeopatische druppels die ik vanuit Denemarken heb meegenomen. Nu haar cyclus opeens gereguleerd is, heb ik ook een zeer positieve kijk op de zwangerschap. Jack wordt de loverboy deze keer (de broer van Shanti) Hij heeft onlangs zulke leuke pups in Zweden gegeven, dat ik geen twijfels hoef te hebben aan zijn vruchtbaarheid.
Nu is het natuurlijk weer spannend wanneer Muffin gedekt moet worden; Walter moest al lachen en zei: "jou kennende, zal het wel zijn als je net op Crufts zit.." Haha, dat had ik zelf ook al bedacht. Dus we gaan donderdag middag eerst progesteron bepalen om te zien hoever Muffin is (qua ovulatie) en hopelijk stelt ze het 'dekmoment' tot zondag uit, want we halen op de terugweg vanuit Calais zondag Jack thuis op.

pffffffffff.... zoveel leuke dingen, maar toch ook wel stress hoor. Ondertussen gewoon werken t/m donderdagochtend en nu alvast "worst-case scenario's" uitdenken voor het geval dat ik donderdag te horen krijg dat Muffin al op vrijdag of zaterdag gedekt zal moeten worden...