donderdag 21 februari 2008

Hulphonden

8 Boppers in huis is vreselijk leuk. Soms wel wat vol, maar altijd gezellig. Ze zijn ook erg sociaal, hetgeen resulteert in alle vormen van aandacht en zelfs hulpvaardigheid. Zo wil Chanel me regelmatig achter het toetsenbord helpen om de spellingscontrole te doen, wijst Babs de stofzuiger 30x per minuut aan waar ik moet zijn, en zorgt Raggles er graag in hoogst eigen persoon voor dat ik me in huis niet kan haasten door 'drempels op mijn pad' op te werpen.

Vandaag vroeg ik me een aantal keren af of het misschien makkelijker zou zijn om minder honden te hebben, danwel de honden even achter het hek in de tuin te plaatsen toen ik druk bezig was de sleurhut in te pakken. Ik heb het niet gedaan, omdat ik er eigenlijk ook wel weer heel veel lol in had...

Je moet weten dat op het moment dat ik besluit om de caravan in te gaan pakken, er een alarm bel in 8 OES koppies afgaat ..."we gaan weg! = FEEST!"
Dus gaat de hele meute op 'tilt'; Muffin loopt honderduizend keer mee op en neer om ervoor te zorgen dat ik niks vergeet en alles wel op de juiste plek in de sleurhut komt. Toen ik het bed op wilde maken, bleek plotseling dat de pups in de gaten hadden dat ze ook op bed konden springen. Dit konden ze tijdens de vorige sleurhut-weekend nog niet omdat ze te klein waren. Wat een lol. Maar heb je wel eens een bed opgemaakt waar 2 malloten van 8 maanden op- en afspringen, koppeltje duikelen, in je nek kroelen en uiteraard proberen het dekbed te 'killen'

Na dit avontuur, en de slappe lach van mij, is het uiteindelijk gelukt om het dekbed op het bed te houden en af te dekken met de nodige vetbedden waarna het 'doggyproof' moest zijn. De rest van de klusjes gingen vlot. Alle jerrycans werden gevuld met water, en verzameld bij de caravan. Water voor hen, water voor in het waterreservoir, water voor de toilet etc. Tja, en toen ik de jerrycans op hun plaats wilde zetten, bleken opeens diverse doppen van de cans af gekloven te zijn... uhhhhh...en bedankt. Nu hebben we dus 2 jerrycans minder. Geen nood, we hebben er genoeg.
Uiteindelijk mijn kleren uit de kast gehaald -onder toeziend oog van diverse boppers die checkten of ik wel de juiste sokken meeneem- en mee naar de sleurhut genomen. Op het moment dat ik binnen stapte met de wasmand vol kleren in mijn handen, zag ik nog net Bo-Ghy op zijn kop boven op bed staan. Helemaal in zijn element, en het bed was verbouwd tot een geweldig slagveld waar hij zich helemaal thuisvoelde...

Shanti ligt nog te drogen, en is daarna klaar om mee te gaan. Bo-Ghy en Raggles zullen dadelijk naar Kim gaan om een weekendje te logeren (dat weten ze nog niet, ze denken dat ze mee mogen)
en morgen ochtend vertrekken we naar Fribourg, Zwitserland. Het is schitterend weer daar. (15 graden en zonnig) Dus hopelijk wordt het een enorm leuk weekend met 'slechts' 6 boppers, en komt Shanti met de Zwitserse kampioenstitel naar huis.